Χαμένο καβουράκι

Χαμένο καβουράκι

Ποιήματα 0

 

Μάσκα φορώντας στο κατάστρωμα του πλοίου
τις αμαρτίες κάποιου δόλιου πληρώνω
μου στέλνει αχτίδες το ρολόι ενός κυρίου
όσο ρουφάω από τα πλάγια οξυγόνο.


Το καβουράκι που στην κεφαλή φορούσα
το πήρ’ ο άνεμος, το πάει στα βραχάκια
όσο τις κνήμες νεαράς παρατηρούσα
και σκάρωνα μόνο για σε ζωηρά στιχάκια.


Μάλλον τον άνεμο τον έβαλες εσύ
να με αφήσει έτσι φτωχό και ασκεπή·
είναι γνωστό πως τα κορίτσια είν’ ευτυχία
αρκεί να μην το μάθει η άλλη από τη μία.




Διγ.


*φωτογραφία: Δανάη Παρλαμά

Author

Διγ.

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».

Related Posts