Όταν μια εταιρεία διαλύεται το απόθεμα πρέπει να καταστραφεί – σε διαφορετική περίπτωση η εταιρεία πληρώνει φόρο. Τα βιβλία, όσο και αν το θέλουμε –αν πράγματι το θέλουμε- δεν γλιτώνουν από αυτή τη συνθήκη. Όσοι σκαμπάζουν έστω και λίγο από τα εκδοτικά γνωρίζουν ότι οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι, ανεξαρτήτως της αξίας τους, πολτοποιούν το απόθεμα για φορολογικούς λόγους. Κοντολογίς, ό,τι περισσεύει καταστρέφεται. Το γεγονός ότι κάποιοι –ανάμεσα τους και η Εταιρεία Συγγραφέων, αλλά και διάφοροι πολιτικοί- ξετρύπωσαν από το λαγούμι τους φωνασκώντας στο ιερό όνομα του βιβλίου θυμούμενοι ξάφνου αυτό που άπαντες γνωρίζουν αλλά κανένας τόσο καιρό δεν μιλάει, κάνει τον στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου να ηχεί και πάλι σαν χρησμός: «Σκοπός της ζωής δεν είναι η χαμέρπεια […] Σκοπός της ζωής είναι η αγάπη». Ό,τι αγαπάμε, το διεκδικούμε – δεν καιροσκοπούμε στο όνομα της υποτιθέμενης αξίας του. Εν προκειμένω, το θέμα της πολτοποίησης των βιβλίων -θέμα που ήρθε στην επιφάνεια επ’ αφορμής της πιθανολογούμενης καταστροφής χιλιάδων βιβλίων που βρίσκονταν στις αποθήκες των εκδόσεων Γαβριηλίδη- ανοίγει μια τεράστια συζήτηση, όχι τόσο για αυτή καθεαυτή την πράξη της πολτοποίησης, όσο για ότι υπάρχει αυτή η μεγάλη φορολόγηση αδιάθετων εντύπων, γεγονός που οδηγεί τους εκδότες στην πολτοποίηση του αποθέματός τους. Άρα, το ζήτημα δεν είναι η πολτοποίηση –λέξη που στο άκουσμά της μας σηκώνεται η τρίχα- όσο ότι κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί που, πιθανότατα, δεν έχουν καμία σχέση με τα έργα τέχνης, δρομολογούν αποφάσεις τόσο καθοριστικές για το βιβλίο. Το θέμα απολήγει και σε έναν άλλο προβληματισμό ακόμη πιο βαθύ: ποια η σχέση βιβλίου με την τιμή του στην αγορά; Με ποιο ποσό κοστολογεί κανείς τα νοήματα που βρίσκω στον Άμλετ και εις το εξής με συνοδεύουν στη ζωή μου; Αλήθεια, γιατί ένα αμάξι να είναι ακριβότερο από τους Αδελφούς Καραμαζόφ;
16.06.2021, ΝΣ