Τα ενθυμήματα
απ΄τις αγάπες που διαβήκανε,
σκορπίσανε
σαν στάχτη
και σαν άμμος,
σαν άνθρωποι
και σαν πουλιά,
στου ορίζοντα τα έσχατα σημεία,
και σαν τα κροταλίσματα
των άχρηστων κοκάλων τους,
των κούφιων οργασμών τους.
Τα ενθυμήματα του έρωτος
και οι καλλίπυγες μορφές των
είναι τα ψαροκόκαλα
της άχαρης γιορτής μου,
το αίμα που δεν πίνεται,
το όνειρο που λιώνει,
το χιόνι που παγώνει
της υψιπόδου ελαφίνας την καρδιά,
και οι στίχοι μου
που απέτυχαν
ξανά.
Φωκάς