Διγ.

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».

Το καλοκαίρι του ’04

«Παρ’ το σβουράτσι από κει και κάτσε» πρότεινε πατρικά...

Η τρύπα στο ταβάνι

Ζήτημα να ’μεινες πεντέξι μήνες σε κείνο το σπίτι....

Ο πόνος των χεριών

Πήγα σήμερα στο μακρινό σούπερ μάρκετ, στο μεγάλο, ξέρεις,...

Θανατικό

Τον τελευταίο καιρό πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας στον...

Μεταξουργείο

Το Μεταξουργείο συζητιέται τελευταία. Έγινε μια κηδεία προ ημερών....

Ηθελημένα γίναν όλα

Ήσυχο, κρύο μεσημέρι καθημερινής. Δεν ήταν ώρα αιχμής. Το βαγόνι σχεδόν άδειο. Στη μία του γωνία, σ’ ένα έρημο ροζ κουπέ –αν υποτεθεί ότι ονομάζεται κουπέ η τετράδα θέσεων στο μετρό–, καθόταν...

Έγκυρες προβλέψεις για το νέο έτος

Το 2024 τυγχάνει δίσεκτο. Συνεπώς, ως έτος τέτοιο δύστροπο αντενδείκνυται για σφιχτές στοχοθεσίες φιλόδοξες. Μη θέσετε κανένα στόχο. Να είστε νωχελικές και ράθυμες. Μην περιμένετε τίποτα από τη ζωή σας το επόμενο...

Τόσο όσο

Πολλά πράγματα στη ζωή τα έμαθα τόσο όσο, με την αρχή της χρησιμότητας ως απαράβατο κανόνα. Έμεινα μόνος στα δεκαοχτώ. Κάτι έπρεπε να τρώω. Έμαθα να φτιάχνω τοστ, αυγά (με δύο τρόπους), μακαρόνια...

Οι συνομήλικοι

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα, από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Γρηγορόπουλος πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από τον...

Περιμένοντας τη ριπή

Κάθε φορά που φυσάει θυελλωδώς, παίρνω τις προφυλάξεις μου. Ανεβάζω την τέντα, μη σκιστεί. Στερεώνω την απλώστρα με τα ρούχα. Σφηνώνω φυλλάδια από ντελίβερι στις πόρτες, μη χτυπάνε. Η επιμελής νοικοκυροσύνη με βοηθά να ξεχνώ τι βία έχει...

Καιρός για τ’ ανεκώλωμα

«Κούπαση μου ’ρχεται! Α-πα-πα-πα-πα!» ανέκραζε στις ζέστες η μητέρα, κουνώντας ρυθμικά τα χέρια της και φυσώντας –σαν άηχα να σφύριζε– το στέρνο της. Έβγαζε τη σιδερώστρα τ’ απογεύματα στο μπαλκόνι, στοίβες τα...

Παράγραφοι απ’ το βιβλίο που δε θα τελειώσω [3]

Βαθύ καλοκαίρι. Όλα θολά. Η πόλη το μεσημέρι, απ’ το μπαλκόνι του προαστίου, καπελωμένη θόλο κιτρινωπό. Μαντεύεται ζέστη, προμηνύονται θύελλες παρά την πρόσκαιρη νηνεμία. Μια στιγμή προτού στάξει ο πρώτος κόμπος ιδρώτα,...

Σαμαράκια

Περιμένοντας τον καύσωνα, σκέφτομαι πως οι άνθρωποι βάζουν όρια. Φτάνει το πράγμα στο μη περαιτέρω, μπουχτίζουν με την ανοιχτότητα που δείξαν, και θέτουν όρια και περιορισμούς στην πρόσβαση. Τα Μαύρα Βόλια, για παράδειγμα,...