Περιμένοντας τη ριπή

Κάθε φορά που φυσάει θυελλωδώς,
παίρνω τις προφυλάξεις μου.
Ανεβάζω την τέντα, μη σκιστεί.
Στερεώνω την απλώστρα με τα ρούχα.
Σφηνώνω φυλλάδια από ντελίβερι στις πόρτες, μη χτυπάνε.

Η επιμελής νοικοκυροσύνη με βοηθά να ξεχνώ
τι βία έχει να ζεις «φτερό στον άνεμο»
χρονίως
προσμένοντας την άφευκτη ριπή
που θα μας σαρώσει όλους, μια κι έξω.

Διγ.