Το Μεταξουργείο συζητιέται τελευταία. Έγινε μια κηδεία προ ημερών. Συμβολική, μη φανταστείς κανονική. Θρηνήθηκε και κηδεύτηκε η απολεσθείσα αίσθηση γειτονιάς ελέω του βίαιου εξευγενισμού, εγγλέζικα gentrification.
Αλήθεια είναι πως αποβαίνει ολοένα και πιο παράξενο να κατοικείς στο Μεταξουργείο. Έχουμε μαζευτεί εδώ πέρα κάθε καρυδιάς καρύδι. Στο κέντρο της γειτονιάς, επί της πλατείας Αυδή, κατοικοεδρεύει επί παραδείγματι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν ενοχλεί καθόλου, ούτε δίνει δικαιώματα στους γείτονες. Δεν έρχεται τις Τρίτες στη λαϊκή, ούτε την έχω δει ποτέ στο μοναδικό σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Ίσως τρώει όλο ντελίβερι, πράγμα ανθυγιεινό. Τέλος πάντων, αν εξαιρέσεις ότι γύρω απ’ όλο της το τετράγωνο απαγορεύεται το πάρκινγκ κι ότι έχει κάτι σκυθρωπούς που τη φυλάνε, δεν ενοχλεί.
Εκείνα που είναι πολύ ενοχλητικά στη γειτονιά είναι τα τρυπάνια, τα κομπρεσέρ κι αυτές οι δυσοίωνες φυσούνες –σαν κλειστές νεροτσουλήθρες– που τοποθετούνται στα μπαλκόνια και ρίχνουν τα μπάζα στους μεγάλους μεταλλικούς κάδους στον δρόμο. Συμβαίνει τρομερή ανάπτυξη στο Μεταξουργείο. Ανακαινίζονται με γοργότατους ρυθμούς τα διαμερίσματα των παλαιών πολυκατοικιών· ρίχνουν τοίχους, αφαιρούν τους μαρμαρένιους νεροχύτες, ξύνουνε τα μωσαϊκά και τ’ αντικαθιστούν με πλακάκια πατώματος, σπάνε μπάνια και βάζουνε καινούρια, γενικώς πήζουμε στο ερμπιενμπί. Τρία χρόνια έχω να βάλω ξυπνητήρι το πρωί. Όλο και κάποιο κομπρεσέρ ξεκινά στις 8.30 ακριβώς. Η ευχάριστη πτυχή της συγκεκριμένης εξέλιξης έγκειται στο γεγονός πως με τις Ολλανδέζες, τους Ιταλούς και τους Ισπανούς που συναντώ στο ασανσέρ και στους διαδρόμους του Μάι-μάρκετ νιώθω σα να ’μαι εράσμους αενάως.
Επιπροσθέτως, κάποιοι εκ των μόνιμων κατοίκων παραπονιούνται για την ηχορύπανση που προκύπτει από τα πάμπολλα ζυθεστιατόρια και παντοειδή διασκεδαστήρια τα βράδια. Εδώ έχω αμφιταλαντευθεί φριχτά. Να μετατρέπεται μια ολόκληρη γειτονιά σε κέντρο διασκεδάσεως μοιάζει πράγματι οχληρό για τους οικογενειάρχες και τους ιδιοκτήτες που προϋπήρχαν του κέντρου. Θα συντασσόμουν αναφανδόν μαζί τους στις διαμαρτυρίες και στα ανέμπνευστα κείμενα που κατά καιρούς τοιχοκολλούν, αν δεν έκαναν τόσο θόρυβο κάθε πρωί με τα κομπρεσέρ στα διαμερίσματά τους. Η ταξικότητα στη γειτονιά μας αποτυπώνεται στην ώρα του θορύβου.
Αλλόκοτο σχετικά με τους συγκεκριμένους διαμαρτυρόμενους κατοίκους είναι ότι ονομάζουν το Μεταξουργείο Κεραμεικό. Προτιμούν μάλλον να παραπέμπουν νοερώς τον συνομιλητή τους στην ελληνοπρεπή αρχαιότητα, σε πομπές Παναθηναίων και λείψανα προϊστορικών νεκροταφείων παρά σε μπουρδέλα και συνεργεία αυτοκινήτων.
Διγ.