Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα, από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Γρηγορόπουλος πυροβολήθηκε εν ψυχρώ από τον συγκεκριμένο αστυνομικό και πέθανε δεκαπέντε χρονών.
Τη δολοφονία ακολούθησε η τελευταία εξέγερση που έχει πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα. Τις επόμενες ημέρες, και τουλάχιστον ως τις διακοπές των Χριστουγέννων, στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες και μικρότερες πόλεις η νεολαία ξεσηκώθηκε. Καταλήψεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία, νέες, μαχητικές μορφές συλλογικής οργάνωσης και πάλης αναδύθηκαν. Μια μαζική έκφραση οργής και αγανάκτησης παρέλυσε για εβδομάδες την πρωτεύουσα. Αυτό καταγράφηκε ως ο «Δεκέμβρης», ο «Δεκέμβρης του ’08» ή ο «μαυροκόκκινος Δεκέμβρης».
Αυτές και αυτοί που σήμερα έχουν την ηλικία του δολοφονημένου στην πλειοψηφία τους αγνοούν τα παραπάνω.
—————————————————————————————————————-
Οι τότε συνομήλικοι του Γρηγορόπουλου σήμερα τριανταρίζουν. Τα ξέρουν και τα θυμούνται, τα έζησαν και συμμετείχαν, αλλά, κάθε χρόνο που περνά, προτιμούν να μην τα πολυσυζητάνε. Όχι άδικα, όχι ανεξήγητα. Δεν εξεγέρθηκαν ποτέ ξανά από τότε. Όργανα του νόμου και της τάξης έχουν σκοτώσει κι άλλους κι άλλες έκτοτε. Έχουν σαπίσει στο ξύλο μέχρι θανάτου, έχουν πυροβολήσει σε «καταδιώξεις», έχουν πνίξει «απωθώντας». Ο κόσμος δεν έγινε καλύτερος από το 2008. Οι τότε συνομήλικοι του Γρηγορόπουλου έχουν κουραστεί. Κουράστηκαν γρήγορα, συμβιβάστηκαν με το ελάχιστο και βολεύτηκαν με το τίποτα.
Από
την
εξεγερμένη
στην
παραιτημένη
γενιά
άρκεσε
μια
δεκαπενταετία.
Φυσικά μιλώ για εμάς. Οι μικροί και οι νεκροί δεν φταίνε σε τίποτα.
Διγ.
*φωτογραφία: Αντώνης Κασίτας / Νατάσα Κεφαλληνού, Πατησίων, Δεκέμβρης 2008