Φάμπρικες οχήματα χρήματα
καθρέπτης είναι η αντηλιά και καθρεφτίζει κρίματα …
– Κρίμα τα χρόνια μου τα παιδικά –
Λεν’ άλλοι
– που σ’ άκουγα φανατικά –
– το ‘καψες μαν απ΄τα ναρκωτικά –
σχόλια υβριστικά, τα keyboards πιάνουνε φωτιά,
τσουλάκι του συστήματος, με LiFO και Athens Voice
τα-τα-τα, τα-τα-τα-τατα
γιατί εν έτει 2016 στην Ελλάδα
διαπράττεις ύβρι, αν είσαι ράπερ και βγάζεις κάποια χρήματα,
και δεν μιλάω για Κόκκαλη, Λαμπράκη, ούτε καν για Κοντομηνά .
Ζεις στο κέντρο και εκκεντρικά
Μπαίνεις στο χορό με βιογραφικό βαρύ
από τα σπάργανα του low bap μέχρι το MAD. Tv
Πήρες μόνος σου το χρίσμα του κωλορεβιζιονιστή,
απ’ τον Μικρό Νικόλα μέχρι την Αρβανιτάκη
πάλι τσουλάκι σε είπανε,
κακό πρεζάκι
Απειλές- απειλές και ακρότητες
Μπουκάλια έφαγες σε lives που ΄σουν χάλια
μα συ γελούσες και ‘λεγες – Ας ειν’ τουλάχιστον γεμάτα, ρε ρεμάλια ! – .
Κι από τη πρέζα ξέφυγες, ξεπέρασες τα εμπόδια που μόνος σου έβαλες
Και να σου, συνεντεύξεις life-style και sex appeal, groupies και haters και κάπως boheme στυλ
και νέοι ήχοι, με το ψυχοακουστικό ψυχοφάρμακο
χωρίς πικ απ και χράτσα χρούτσα,
εντός προγράμματος και οι αρπαχτές
κι αν προτιμάς cash· στ’ αρχίδια μας!
Τώρα έχεις μάλιστα να θρέψεις και παιδί .
Ξανά προδότη σε είπαν όμως,
πουλημένο, καμένο (χαρτί),
περσόνα φεισμπουκική,
και ήρθε στην τούρτα σαν κερασάκι
τα τακιμιάσματα με τον Θεοδωράκη .
Τι μπινελίκι και κακό και λεκτικό σοδομισμό (!)
όταν στην εκστρατεία υπέρ του “Ναι”
τάχθηκες φανερά
με Σεφερλή, Πύρρο Δήμα και Ρουβά
και είπες:
” Στηρίζουμε Ποτάμι για να μην βγουν τρίτα τα φασισταριά!”
και είπες:
” Μένουμε Ευρώπη για να ‘χουμε διακαιώματα”.
Περιττό να σχολιάσω
το πως αφύπνισες σε κάθε κομπλεξικό,
τον πιο φασίζοντα, τον πιο υβριστικό εαυτό,
με μένος και οργή οι ομοφρονούντες :
” Ψόφα ρε σίχαμα, το ‘καψες απ΄τις φούντες, συστημικέ, πουτάνας γιε, του Μπόμπολα μισθοφόρε,
πλούσιος έγινες και συ, άντε γαμήσου φλώρε!” .
Μα εγώ που κάνω ψυχοθεραπεία
και προσπαθώ την επιθετικότητα μου να διοχετεύω, να μην γίνεται βία,
ούτε θεωρώ πως έχω κάτι να κερδίσω, εκ πληκτρολογίου και εξ αποστάσεως εάν κάτσω να σε βρίσω,
που τα τραγούδια σου έμαθα ν’ αγαπώ,
( μέχρι και χαρτζιλίκι μου ‘βγαλαν τολμώ να πω)
νοιώθοντας κάποιου είδους σύνδεση μαζί σου,
τούτο το ραπ θα ήθελα να μοιραστώ!
Επιστολή στον Νικήτα Κλιντ .
Πως να ξεριζώσεις απ΄την κοινωνία τον φασισμό
όταν στοιχείο, του ήδη υπάρχοντος συστήματος, αποτελεί θεμελιακό,
και τι είδους σχέση μπορεί να έχει το Ποτάμι με αυτό ;
Όταν τάσσεται φανατικά κανείς
υπέρ του ‘όχι’ ή του ‘ναι΄,
όντας στοιχειωδώς γνώστης της ιστορίας, οσφριζόμενος τα κόπρανα της εγχώριας πολιτικής και πελατοκρατίας
ή έχει συμφέροντα ή είναι ο ίδιος
τελείως αφελής και αδαής .
Ποια Ευρώπη, λες, να προστατέψει τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα,
αυτή που ξερνάει στην άμμο πτώματα ;
Λες – Μένουμε Ευρώπη γιατί είμαστε κοσμοπολίτες-
αυτά Νικήτα μου είναι πίπες.
Λες – Μένουμε Ευρώπη γιατί θέλω περιβαλλοντικές πολιτικές, δικαιώματα στους gay, στα ζώα, και στο εξωτερικό διακοπές –
Λέω,
Νικήτα μου ως έθνος έχουμε σαράντα χρόνια σύγχρονη ιστορία, μήπως θεωρείς ότι η Ευρώπη θα σε κάνει Σουηδία;
Είναι ως φαινόμενο το πλέον κλασσικό,
να ‘χουμε ανάγκη από σκληρό πατρονάρισμα, υπό οποιονδήποτε ζυγό,
και να ποθούμε κάποιος να μας καθορίζει
Σε μία χώρα, που όλο ο ζυγός ζορίζει,
καμία Ευρώπη
κανένα κόμμα κεντροαριστεροδεξιό
Δεν ειν’ η λύση
Αφού το πρόβλημα είναι εξατομικευμένο, συνειδησιακό,
ψυχολογικό .
Έξοδος
Έμεινα έκπληκτος λοιπόν
όχι επειδή ποταμίσιο έγινες ον
ούτε επειδή ψήφισες ‘ναι’
καθείς εφό ετάχθη
εμένα λόγος δεν μου πε-
Έμεινα έκπληκτος διότι σε είχα φανταστεί
σκεπτόμενο, υποψιασμένο και
( συ είπας )
ρεβιζιονιστή !
Αν είχαμε σχέση διαπροσωπική
σίγουρα θα ΄χα απογοητευτεί
ίσως να σ’ έβριζα ίσως να ΄χαμε τσακωθεί,
αλλά επειδή ακριβώς είμαι ακροατής
Της Τέχνης εραστής
απέναντι μου είσαι κομπλέ
αφού τα τέκνα σου τα μουσικά
με ενέπνευσαν και με εμπνέουν
Φωκάς .