Χαμογελάστε, χαμογελάστε πλατιά! Να λέτε: ακόμη μία μέρα —ευλογία μεγάλη—, τι χαρά, θε΄μου, τι χαρά, να κλαίω από χαρά, να πλαντάζω από χαρά, να σπάει η καρδούλα μου σε κομματάκια εγκαρτέρησης.
Να λέτε «σ’ αγαπώ», «σ’ αγαπώ» εχθρέ μου, «σ’ αγαπώ» δυνάστη μου, «σ’ αγαπώ» θρυμματισμένο μου συκώτι, «σ’ αγαπώ» σακατεμένο μου νεφρό, σκεφτείτε θετικά παρακαλώ, δεν είναι πλέον μυστικό, η σκέψη κάνει θαύματα!
Βουτήξτε στο κοσμικό ζελέ με ξεγνοιασιά και χάρη, τα άστρα σας καλούν στον περιδινητικό τους χορό! Ποιος χάνει τέτοια ευκαιρία; Eδώ μιλάμε για αστρικό γκαλά! H Ανδρομέδα, η Ύδρα, ο Ορίων, ο Τοξότης, ο Τάος και ο Πήγασος. Και ΄σεις, ένα αστέρι, το πιο λαμπρό απ’ όλα!
Να κοιμάστε νωρίς, το πρωί να ξυπνάτε να χαιρετάτε τον ήλιο. Μην ακούτε τις αηδίες που λεν’ οι επιστήμονες, ο ήλιος ο δικός μας δεν θα σβήσει ποτέ.
Φωκάς
![Παράγραφοι απ’ το βιβλίο που δε θα τελειώσω [3]](https://saligari.net/wp-content/uploads/2023/07/356547088_401261822480839_477986223740135610_n-200x150.jpg)
