Η νύχτα σήμερα είναι μοβ
τα δίχτυα της είναι κόκκινα
τα φώτα της είναι κίτρινα
τα άνθη της ολόλευκα
στο λίκνισμά της τρεμοπαίζουν οι ανάσες των εραστών
στα κέντρα καθαρίζουν την μπογιά από το πρόσωπο οι λυπημένοι κλόουν
οι θαυμαστές τους ριγούν
ο ιδρώτας τους είναι πικρός σαν μπογιά
σαν αυτή που βάφουνε την μύτη τους οι κλόουν
κανείς δεν είπε πως το φανταστικό αρκεί
είναι ωραίο το φεγγάρι όταν σβήνει
είναι ωραία η νύχτα με τους ήλιους της
γύρω από τις οικοδομές μαζεύεται η μάζα των μαζών
δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην άνθισε
δεν υπάρχει άνθος να μην αγάπησε τη μουσική
οι δρόμοι είναι γιομάτοι φλέβες
οι φλέβες είναι γιομάτες πόθους
αίφνης
η κόγχη της ημέρας τρυπά το πέπλο της νυκτός
απλώνει στις ταράτσες
τα χάσκοντα χαμόγελα της Σήμερον
Φωκάς