…τράβηξα μία τζούρα γεμάτη
«Η ομορφιά είναι μεγάλο πρόβλημα»,
είπα
και εννοούσα
πως κατά τ’ άλλα τον βαριέμαι.
Ένεψε, σα να καταλάβαινε, το κεφάλι.
Όταν ζητούσε να γαμήσει καταλάβαινε τα πάντα.
Στο φελλοπίνακα
μου άφηνε σημειώματα
σε σκοτωμένα ελληνικά
―τα έβαζε όλα «γιώτα»―
«Πίρα καφέ, ίνε στο ψιγίο»
«Όλο το βράδι μου ριχνόσουνα στον ίπνο σου μανάρι»
μα το ορθότερο «Ι»
το φύλαγε ανάμεσα στα μπούτια του.
Ήταν ο τρόπος μου να συνδέομαι
να νοιώθω καλυμμένη.
Άντρες απλοί, που με τη γλώσσα τους σάρωναν
χωρίς να σκοντάφτουνε
στους φθόγγους της Γλώσσας.
Φωκάς
