Καθώς μαστούρωνα και χρονοτριβούσα
χρονοτριβούσα και μαστούρωνα
δυο περιστέρια στάθηκαν μπρος στο παράθυρο μου
Αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας εκείνης της περιπαθούς σπονδής,
του φυσικού έρωτος το κάλεσμα και γω αναπολούσα,
ωσάν φιλήδονος – έστω- ως παρατηρητής
Καθώς μαστούρωνα και χρονοτριβούσα
χρονοτριβούσα και μαστούρωνα
δυο περιστέρια στάθηκαν μπρος στο παράθυρο μου
Πάνω σε σύρματα που ενώνουν, εφήμερους παλμούς και κοπετούς,
πλάνες ανθρώπινες συχνά διατρανώνοντας,
ζηλόφθων ελαφρώς· βάλθηκα ν΄αφουγκράζομαι περιστερολαγμούς
Καθώς μαστούρωνα και χρονοτριβούσα
χρονοτριβούσα και μαστούρωνα
δυο περιστέρια στάθηκαν μπρος στο παράθυρο μου
Περιδεώς υποταγμένα στους νόμους της φυσικής ροής,
φτερών κροταλίσματα – γλυκόλαλα σφυρίγματα,
η διαιώνιση . Η γενετήσια ουσία της στιγμής
Καθώς μαστούρωνα και χρονοτριβούσα
χρονοτριβούσα και μαστούρωνα
δυο περιστέρια στάθηκαν μπρος στο παράθυρο μου
Με παρασκήνιο τον μουντό και γκρι αιθέρα,
στην πόλη όπου λησμόνησαν οι χάρτες ( κάπου στη Θράκη) φτερούγες προεκτάθηκαν στα χέρια μου,
γαλήνια αφέθηκα να ίπταμαι στον αέρα
Φωκάς .
