Χωρισμός

Χωρισμός

Απόλυτες τιμές για την ψυχή

δεν βρήκαν οι επιστήμονες ακόμα,

μα εγώ που βρίσκομαι στου χωρισμού το κώμα

εκλιπαρώ φανατικά αναψυχή.

―Να κοίτα,

μία όμορφη γυναίκα που περνά.

―Κοίτα, σου υπόσχεται μια νέα συμφορά.

 

Σε βιβλιογραφία για το τραύμα ανατρέχω,

όσες υπάρχουν για το πένθος οδηγίες

τις μάζεψα σ’ ένα ντοσιέ που έχω,

να τις διαβάζω Κυριακές και τις αργίες.

― Δείτε,

πιστός πως έγινα της θλίψης παπαγάλος.

― Ακούστε, ακούστε. Πεθαίνει ένας έρωτας μεγάλος.  

 

Θα ήταν μάταιο, ομολογουμένως,

του δράματός μου να στερήσω τη λαγνεία,

τραβάω (κατακλυζόμενος από ενοχές και μένος)

με τις γυμνές της photos μαλακία.

Ζεστό το σπέρμα

στην κάμαρα αντίχειρα και δείκτη.

Υγρά τα μάτια μου, μπροστά στης κάλτσας της το δίχτυ.

 

Καπνίζω τα iqos το ένα μετά το άλλο,

υποκατάστατο ακριβό φτηνού καρκίνου,

λες να βρε κάποιον με «σθένος» πιο μεγάλο,

να ξημερώνεται σπίτι αυτού κι εκείνου;

Της ανασφάλειάς μου τη πομπή

ακολουθώ,

δίχως καμία συστολή.  

 

Ως και οι φίλοι, «σχίζουνε ιμάτια»,

τέτοια κλαούνα ολημερίς και μοιρολόι,

ενώ παλιά όλο κοιτούσανε στα μάτια,

τώρα αμήχανα καρφώνουν το ρολόι.

Τους λέω κάτι σαν: «Παιδιά, πάω για ύπνο».

Φεύγουν,

κι ακούω στα κρυφά Μήδε και Ύπο. 

 

Φ.

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...