Φαντάσματα στη πόλη

Φαντάσματα στη πόλη

Τόσες ματιές έρχονται και πάνε

ισοπεδώνονται στον μεγάλο λευκό τοίχο

ή χάνονται

σαν τα πουλιά , κυνηγημένες ,

στην εσχατιά του ορίζοντα

τόσες ματιές που τρεμοσβήνουν

σαν τα κεράκια

σειρές – σειρές, κεράκια αναμμένα,

ή σαν πυρσοί φλεγόμενοι εν τω μέσω της νυκτός

επάνω στο βουνό, στο δάσος με τα έλατα,

που τους ορθώνουν εγκλωβισμένοι πόθοι

και το βαθύ μπλε των ματιών σου

της θάλασσας που μοιάζει .

 

Τόσες ματιές

φαντάσματα στην πόλη

 

Τόσες ματιές

γραμμές πάνω στη θάλασσα .

 

Φωκάς .

 

 

 

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...