Χορδίζονται πιάνα

Χορδίζονται πιάνα

δεν ξέρουν τίποτα απ’ τα σκοτάδια σου αυτοί

νομίζουν “πόλεμος” είναι απλά μια λέξη

είναι ωραία τα τραγούδια μας όταν δεν πέφτουν στην κενότητά τους

είναι υπέροχη η θάλασσα σαν δεν ασκεί υπεροχή

– es la historia de un amor, l’ accordéon mon amour!

τυλίγουν οι γριές τα κέρματα σε μαντιλάκια

απ’ το μπαλκόνι σου βροχή τα κέρματα

χορδίζονται πιάνα

λερά ρολόγια τύπου παλαιού δείχνουν το νέο χρόνο

δεν ξέρουν τίποτα απ’ τα σκοτάδια σου αυτοί

χρυσώνουν τους εφιάλτες τους

εξαργυρώνουν την ασκήμια

νομίζουν “πόλεμος” είναι απλά μια στέψη

φολιάζουν τα περ’στέρια που φωλιάζουν στη ταράτσα σου

γδύνουν τα στήθια τους οι γριές να στάξουν γάλα

απ΄το μπαλκόνι σου βροχή τα πτώματα

χορδίζονται πιάνα 

κι ο δρόμος εξακολουθεί σκληρός

από ποτέ σκληρότερος

γι’ αυτό αντέχει τα τόσα βήματα των περαστικών

αντέχεις

γι΄αυτό

σκληρότερος από ποτέ

κι είναι ωραία τα τραγούδια σου 

όταν

δεν πέφτουν

στην 

κενότητά

τους.

 

Φωκάς

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...