«…»

«…αυτό είναι το πιο δύσκολο, αυτό που πραγματικά ποθείς. Η αγάπη είναι δύσκολη. Πιο δύσκολη από την αδιαφορία ή το μίσος. Είναι πιο δύσκολο να αισθάνεσαι, πιο δύσκολο να διεκδικείς, πιο δύσκολο να μάχεσαι – για ο,τι ταΐζει την ψυχή σου…»

Αυτά, και άλλα συναφή, μου υποβάλλει η φωνούλα , σαν κλείνω τα μάτια μου το βράδυ, και το μυαλό μου στροφάρει αδιαλείπτως. Όπως και να χει – η ζωή είναι ζωή και ο θάνατος παραμένει θάνατος, και όσο κι αν στροφάρει το μυαλό μου, δεν βρίσκει τίποτα πιο δύσκολο απ’ αυτό.

Στο δια ταύτα.

Στην γκαρσονιέρα του, στην οδό Νιόβης, βρέθηκε νεκρός ο ποιητής Ζ.Τ. Σε ηλικία 22 ετών, έβαλε τέλος στη ζωή του. Σύντομο, απλό, και βαθύ καθώς ταιριάζει, το τελευταίο του σημείωμα.

« ΈΖΗΣΑ ΔΕΙΛΌ Σ ΜΑ ΠΈΘΑΝΑ ΜΕ ΓΕΝΝΑΙΌΤΗΤΑ »

Την επομένη έλαβα ένα μέιλ από την αδελφή του ποιητή: «Οι δειλοί υποφέρουνε τα πάνδεινα εκτός από τον θάνατο. Οι γενναίοι φλερτάρουν με τον θάνατο, δοκιμάζοντας. Αυτή είναι η τελευταία δοκιμή του αδελφού μου ⋅ χάρισμά σου».

Κοιτάω το φεγγάρι

Κάθε φορά

Σαν πρώτη 

Δεν είναι εύκολο

Δεν είναι εύκολο να στέκεσαι στα δυο σου

Οι άνθρωποι

Οι όμορφοι τόποι των σωμάτων τους

Τα μέσα μέρη των ψυχών τους

Ο χρόνος τα προδίδει 

Κάπνισα τη ζωή

Τη κάπνισα 

Την έφαγα

Την ήπια

Δεν έπαψε όμως να με συγκινεί 

– Το φεγγάρι

Κάθε φορά

Σαν πρώτη

– Η αγάπη

Στο μέσα 

Μέρος των σωμάτων

Απ’ το Θησείο στην Αχαρνών

Η τελευταία βόλτα 

Θα προτιμήσω την σιωπή 

Από την ηχηρή

Του σώματος ακολουθία 

«Φεύγω» 

Σημαίνει 

«Έφυγα»

Εις το επανιδείν… 

Φωκάς