( )

( )

στον π. κρίνο

Πατάω καρδούλες σε σχόλια αδιάφορα

Αιδοία και πέη στην οθόνη κολλημένα

Λέω ο μάγκας, κοίτα ρε, πως τα κατάφερα

Το χόρτο έκοψα, μαζί και σένα

 

Είν’ η κατάβαση του δείκτη μου ανώφελη

Μάταιο το τίναγμα ψιλά, μα ξαναρχίζω

Πως διατρέχουν το γυαλί

Χαιλάιτς, ειδήσεις, βιασμοί

Δεν έχει πάτο αυτή η κύλιση

Μαυλίζω

 

Και στα κελεύσματα υποχωρώ της καύλας

Στο ίδιο σημείο η συμφορά μου καταλήγει

Σημείο οπής, αγκώνας τέρψης

Που τήνε πνίγει

Σαν το επεισόδιο που έπεται της αύρας

Σαν τελετή αναβλημένη στέψης

 

Φωκάς

Author

Το "Φωκάς" του 'μεινε απ' το σχολείο. Παρ' όλα αυτά έχει γίνει τόσο δικό του, ώστε σπανίως γυρίζει το κεφάλι όταν κάποιος θα τον αποκαλέσει με το βαφτιστικό του. Είναι ένας τραγουδοποιός που είναι κοινωνικός λειτουργός, που παίζει κιθάρα, αλλά που θα 'θελε να παίζει τσέλο φορώντας κάτι ανάλαφρο, όπως για παράδειγμα σανδάλια και αμάνικες φαρδιές φανέλες μες στον Χειμώνα. Όταν κανείς δεν κοιτάει ή όταν κοιτάνε όλοι, είναι ποιητής. Κάνει παρέα με σαλιγκάρια και σκυλι(ε)ά, αλλά θα 'θελε να χει μια γάτα. Αρέσκεται στο να απαγγέλλει ποιήματα μιμούμενος τη φωνή του Εμπειρίκου και του Χριστιανόπουλου, εναλλάξ. Θα τον πετύχετε να τριγυρνάει στο Παγκράτι κρατώντας μία ναυλότσαντα Σκλαβενίτη μ' όλα του τα υπάρχοντα, σφυρίζοντας κάποιον οικείο σας σκοπό. Μην φωνάξετε "Γιώργο!", δεν θα γυρίσει...