Ακονίζω το μυαλό μου με μεταφορές και ρίμες
από έξυπνα στιχάκια έχω δώδεκα ντουζίνες
πνεύμα χτίζω από ατσάλι
δωδεκάωρα στα βιβλία
για το νόημα της ζήσης δεν μου έμεινε απορία
Και κουνιέμαι πίσω-μπρος
και κουνιέμαι μπροστά-πίσω
πάνω στο παρκέ μετράω με το πόδι μου το τέμπο
Και κουνιέμαι πίσω-μπρος
και κουνιέμαι μπροστά-πίσω
φτύνω ράθυμα το τσόφλι στο παρκέ του πασατέμπο
Αχ, μου τα ‘λεγε ο Σίγκμουντ
αν γαμούσε ο Ρουσσώ
ίσως να ‘χαμε αναρχία όχι καπιταλισμό
Και ο Μάρτιν με την Χάνα
αν τη βρίσκανε μαζί
να ‘χαμε ένα «πλην ένα» για τους μπάσταρδους ναζί
Του Νταλί αν σηκωνόταν
αν δεν του ήτανε μελάτο
να μην είχε γονατίσει στον Πατρίκιο για τον Φράνκο
Και κουνιέμαι πίσω-μπρος
και κουνιέμαι μπροστά-πίσω
τσιγαράκια πιπιλάω συμπιεσμένης νικοτίνης
Και κουνιέμαι πίσω-μπρος
και κουνιέμαι μπροστά-πίσω
σε καμβά λευκό μοντάρω τις οδούς της ντοπαμίνης
Φ.
*ο τίτλος ανήκει σε τραγούδι του Δήμου Μούτση