χωρίς υπάλληλο στην έκδοση εισιτηρίων
ακόμη και με μάσκα ο μπάτσος ζέχνει
του τελευταίου συρμού, εμείς, σε αποστάσεις
βάρυνε η κιθάρα δέκα τόνους
χρόνια αξημέρωτα τα ίδια ακόρντα
δολώματα σε γάμπες
σε στήθη γυναικεία
οι ίδιες λέξεις —νάρκες—
να βγαίνουν
και πεθαμένα έστω
τα μέσα έξω
προς τι τόση ευγένεια;
προς τι τόσος θυμός;
κρατάνε τα κλειδιά της τουαλέτας και ζορίζεσαι;
e-επανάσταση
παλιά έτρεμες μη σου κόψουν το κεφάλι
το ρεύμα τώρα
τόσες πουτάνες και συγγραφείς που εκδίδονται
δεν προλαβαίνω τον έρωτα ν’ αφομοιώσω
το κάνουν τάχα από ανάγκη ή γουστάρουν;
πολυτελή ερωτήματα
σε απόσταση ασφαλείας.
Φωκάς
