Ποιήματα

Γευματίζαμε σε μεζεδοπωλείο στην πόλη που τον Αύγουστο φυτρώνουν σαν κόκκινες τουλίπες οι τουρίστες. Δίπλα μας τρία μικρά κορίτσια περί των οκτώ ετών, άφθαρτες...

  Συμφωνα και φωνηεντα αναμαζωχθησαν τοσοι διφθογγοι που με πιανει οργη. Οι περισσοτεροι δεν εχουν, η ομυγηρης δεν γνωριζει και 'γω αφριζω από τη λυσσα μου.     Ταρασσει τα νερα, μια αρχεγονη...

Πέτρες βράχοι ολισθηροί άλλες έντονο άλλες ισχνό πράσινο δεντροστοιχίες   Μπρος μου το αναπόδραστο το διάφανo μπλε πέλαγος   i. Εικών Γυμνής Γυνής περί των τριάντα ετών κύπτουσσα εις τας κνήμας της κουλουριασμένη εναγκαλιζόμενη μετά του ξαπλωμένου εις στην άμμο συντρόφου...

  Πίσω από τα κοκάλινα γυαλιά, μ` ένα ελαφρύ μειδίαμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, θαρρείς πως με κοιτούσε μες στα μάτια ο ποιητής.  Άφαντη ήταν...

    Ήταν τα πόδια του φαγωμένα Κρατήρες ηφαιστείου οι τρύπες κατά μήκος των κνημών του αίμα που πούλησε φτηνά   Οι φλέβες του δεντροστοιχίες καμένες (σ)καμένο δέρμα σαν να χε μόλις...

https://www.youtube.com/watch?v=3gxNW2Ulpwk   Δεν θα σου πω ποιος είμαι. Δεν θα σου πω ποιος δεν είμαι. Θα σου πω τι σκέφτηκα.   Θα υπογράφω ως Μ. και ο λόγος μου θα...

  Πρώτη φορά σ` αυτό το συμπαθές παρκάκι εφίλησα κορίτσι εις το στόμα   Ολούθε αλμυρίκια παγκάκια δω και κει η θάλασσα να επευφημεί κείνο το παιδικό κατόρθωμα του έρωτος τ` άνοιγμα των σπηλαίων   Θωπεύματα-...

Ο φάρος το μάτι της θάλασσας αφρίζει στ` ακρογιάλι μια τολύπη ταλαντωμένα μονοπάτια το φως του φεγγαριού σκιαγραφεί μ` αφρό και όνειρα σε διάφανο πλανητικό χαλί η μεγαλύτερη σε έκταση πλεκτάνη   Πρώτη φορά δεν είμαι...