Παραλήπτης: Κάτοικος Φούσκας 1
Αποστολέας: Κάτοικος Φούσκας 2
Αγαπημένε μου,
Βρισκόμαστε επιτυχώς σε σημείο με μηδενική βαρύτητα.
Μηδενικός βηματισμός.
Μηδενική σκέψη.
Μοναδική επιτρεπόμενη κίνηση, η αιώρηση.
Μας τοποθέτησες σε φούσκες για μην ακουμπιόμαστε πολύ.
Δικαίωμα εμβολισμού στη Φούσκα και στο μυαλό μου έχεις μόνο εσύ.
Αιωρούμαστε ατελέσφορα, χωρίς συντεταγμένες, απολαμβάνοντας οπτικά ο ένας τη Φούσκα του άλλου.
Δυστυχώς, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορώ να σ’ αγγίζω πολύ. Μ’ αρέσει τόσο πολύ να σ’ αγγίζω. Μα πιο πολύ μ’ αρέσει να μ’ αγγίζεις εσύ. Το χάδι σου ξεδιψάει την επιθυμία μου με τρόπο ποινικά κολάσιμο. Στο Σύμπαν μας, όμως, τους νόμους τους φτιάχνεις εσύ.
Νόμος 1ος: «Ποινικά- αλλά και γενικά- κολάζεται μόνον το θύμα».
Θεώρηση-Σφραγίδα-Υπογραφή
Δε μπορώ να παραπονεθώ για το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ. Σε ακολούθησα με τη θέλησή μου. Η Φούσκα είναι ανυπόφορη έως και αποπνικτική, αλλά δεν επιθυμώ να αποχωρήσω. Την καλύπτει ενός είδους κοσμική σκόνη που δεν επιτρέπει την ορατότητα οπουδήποτε αλλού παρά μόνο στο κέντρο του Σύμπαντός μας.
Νόμος 2ος: «Οι συνθήκες κοσμικής σκόνης είναι μόνιμες. Μην ανησυχήσετε εάν τη νιώσετε να βαραίνει τα βλέφαρά σας. Είναι για το δικό σας καλό. Για να μη χάνεται το κέντρο σας. Τη Φούσκα 1».
Θεώρηση-Σφραγίδα-Υπογραφή
Η στολή που μου φόρεσες είναι άβολη έως και ασφυκτική, αλλά στα μάτια σου δείχνω τρομερά γοητευτική. Αν είχα την επιλογή θα φορούσα μιαν άλλη. Μια που να ξεχωρίζει σε συνθήκες κοσμικής σκόνης. Μία που να μιλά για εμένα, σε σένα. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές.
Η τήρηση του νόμου περί στολών είναι, ωστόσο, απαρέγκλιτη.
Νόμος 3ος και πιο σημαντικός: «Επ’ ουδενί μην αλλάξετε στολή από αυτή που σας δόθηκε κατά την άφιξή σας σε αυτό το Σύμπαν. Είναι το εισιτήριό σας για τη παραμονή σας. Εάν φορέσετε κάποια άλλη, φερειπείν της αρεσκείας σας, χάνετε τα δικαιώματά σας σε αυτό το Σύμπαν. Επόμενη ενέργεια: Απέλαση με πλανητικό όχημα καθόδου. Με το τίμημα δικό σας».
Θεώρηση-Σφραγίδα-Υπογραφή
Δυστυχώς, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν έχουμε περιθώριο επιλογής. Εσύ δημιούργησες το Σύμπαν μας κι εγώ κάρφωσα τη σημαία ως η πρώτη και μοναδική έποικος.
Δυστυχώς, υπό αυτές τις συνθήκες, δε μπορώ να κλάψω. Το δάκρυ μου δε κυλά στο μάγουλό μου για να κάψει την επιθυμία μου για εσένα ∙ να βγει, να ξεθυμάνει, να εξαϋλωθεί.
Το δάκρυ μου παραμένει σταγόνα και απ’ τη στιγμή που αποδεσμεύεται από τον δακρυϊκό πόρο, χάνετε στον γαλαξία μας, δίχως να εξαϋλωθεί. Ακουμπά επάνω στην ουρά της Μικρής Άρκτου που αιωρείται κι αυτή από ένα κλαδί. Ποιος αστρονόμος του μέλλοντος θα προσθέσει το δάκρυ μου στην ουρά της Άρκτου;
Καταλαβαίνω πως είναι ασήμαντο, μα θέλω να του γράψω:
«Αγαπητέ αστρονόμε του μέλλοντος,
Παρακαλώ είναι ανάγκη να προσθέσετε ένα δάκρυ στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου. Είναι περίπλοκο να σας εξηγήσω. Απλά πρέπει να το κάνετε.
Πρέπει να υπάρχει η απόδειξη πως υπήρξα και αιωρήθηκα στο Σύμπαν που με παρέσυραν με τη θέλησή μου.
Με εκτίμηση,
Μια ευθαρσώς συνειδητά αχειραφέτητη έποικος της συμπαντικής Επαρχίας όπου ο έρωτας κατοικεί στη Φούσκα 2.
Υ. Γ.: Κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί τίποτα για τη Φούσκα 1».
Αυτό όμως θέλω να το κάνω. Κι ας παραβώ τον Νόμο 4.
Νόμος 4ος: «Απαγορεύεται η επικοινωνία με αστρονόμους του μέλλοντος. Το Σύμπαν αυτό δημιουργήθηκε στη φαντασία του κατοίκου της Φούσκας 1. Είναι επιλεκτικό, συμπυκνώνεται και διευρύνεται, όποτε ο Ιδρυτής του το επιθυμεί και το κρίνει απαραίτητο. Ο Ιδρυτής νιώθει βαθιά μα στιγμιαία, αφήνεται ανορίωτα μα φευγαλέα και αποχωρεί σιωπηλά κι ακαριαία.
Νέες προσθήκες ή και αστερισμοί απαγορεύονται.
Το εάν υπήρξατε ή όχι σε αυτό Σύμπαν το νιώσατε-άρα το ξέρετε- μονάχα εσείς.
Κι αυτό αρκεί».
Θεώρηση-Σφραγίδα-Υπογραφή.
Έχω γράψει την επιστολή στον αστρονόμο του μέλλοντος και τη σφράγισα με τα δάκρυα που θα βάλει στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου. Φόρεσα μια κόκκινη στολή και επιβιβάστηκα στο πλανητικό όχημα καθόδου. Όποτε το κρίνεις σκόπιμο, απέλασέ με.
Εναλλακτικά δώσε μου δικαίωμα εμβολισμού στη Φούσκα σου. Έστω για να σε χαιρετίσω. Να με αγγίξεις για τελευταία φορά σα να ‘ναι ποινικά κολάσιμο και να πάρεις απ’ τα μάτια μου την κοσμική σκόνη.
Σε φιλώ – αν μπορώ,
η ευθαρσώς συνειδητά αχειραφέτητη έποικος της συμπαντικής Επαρχίας, όπου ο έρωτας κατοικεί σε φούσκες.
ziggyerie