Ο Αγαθός Βασιλιάς
δε θανατώνεται ποτέ,
δεν αποθνήσκει.
Το προσωπείο του θανάτου δε γνωρίζει.
Μονάχα υπό το φόβο του αντιπάλου στρατού
-του σκοτεινού του εαυτού-
ασφυκτιά και παραδίνεται,
αποδέχεται κι αφήνεται.
Ωώ! Μα δείτε τον τώρα πως μπορεί
παρτίδα νέα να αρχίζει.
