Βρέθηκα χθες για φαγητό
σε μαγαζί new age
sushi, καφέ, μπαρ-ρέστοραν
κοκτέιλ, music stage.
Στο τραπεζάκι δίπλα μου
κάθισε μια κοπέλα
την κοίταζα, την έκοβα
κατάλαβα: Η Στέλλα!
Η Στέλλα στο κρεβάτι μου
-πριν από δέκα χρόνια-
βρέθηκε δυο ή τρεις φορές
και τώρα: σαν τα χιόνια!
Όταν την είδα φυσικά
τρεις πόντους πήρα μπόι
με μια εσάνς κατακτητή
ανάμικτη με γόη.
(Στον άνδρα που “τα σέβεται”
το σθένος παραβγαίνει
άμα στο χώρο βρίσκεται
παλιά του υποταγμένη).
Άλλαξα βλέμμα και προφίλ
κι ίσως σώματος στάση
«το σεξ μου αποκλείεται
να το ‘χει ξεπεράσει”.
Α! Κι ήταν με τον άντρα της
-εγώ με μια ξαδέρφη-
άλλους δυο πόντους ψήλωσα
και κίνησα με κέφι
στο μέρος της. Χαιρέτησα
με ύφος “επ Στελίτσα”
κι αμέσως με θυμήθηκε
η πονηρή νυφίτσα!
Της είπα αν θέλεις για φαΐ
να πάμε μία μέρα
ναι βέβαια απάντησε
αν και φρέσκια μητέρα
(Α μάλιστα! Καλύτερα..
μ’ αρέσει αυτή η πίστα
άλλωστε οι ελεύθερες
μου φέρνουν πλέον νύστα)
Το κινητό της έδωσα
«για κάνε μία κλήση»
κι είδα κλεφτά στο samsung της
ότι δε μ’ είχε σβήσει!
Είδα το ονοματάκι μου
-έχω το μάτι γάτου-
και δίπλα ένα “ο μικρός”
(με τα εισαγωγικά του)
Περίεργο. Είναι τέσσερα
τα χρόνια που της ρίχνω
ποιος ξέρει γιατί το ‘γραψε
-ίσως να μικροδείχνω-
…
Ως τώρα δε με κάλεσε
μα στάνταρ θα το κάνει
έχω σκεφτεί και ραντεβού
ή Hilton ή Divani
Πρώτα φαΐ κι ύστερα σεξ
-τέλειο operandi modus-
(κι έχω κι Aegean golden card
να εξαργυρώσω πόντους).
Τζε Λα Ρεβ