Έναν Αύγουστο λοιπόν –αφού ρωτάτε–
απ’ το ούζο που ’χα πιει, ήμουνα πτώμα
και συνέβη το εξής – και μη γελάτε:
Ένα πλάσμα μυθικό βγήκε απ’ το χώμα
(αχ η μνήμη μου, όσο ζω, θα το θυμάται)
σαν τον Κένταυρο ή τη Σφίγγα ή τη Γοργόνα
σώμα μπράβου με κεφάλι Πορτοσάλτε
με πλησίασε και μου ’πε τον κανόνα:
«Μια ερώτηση θα κάνω κι απαντάτε
αν λαθέψετε, να ψάξετε κρυψώνα
αν σωστά αποκριθείτε, με νικάτε:
Δύο άνθρωποι που έχουν άλλο χρώμα
είναι ίσοι όταν στα μάτια τούς κοιτάτε;
Κι άμα πείτε είναι ίσοι, κάτι ακόμα
για τα αίσχη της Μαρφίν, για δε μιλάτε;»
Μάζεψα όλο μου το θάρρος με αγώνα
και απάντησα με χτύπημα καράτε
δυο λεπτά το πλάσμα έπεσε σε κώμα
και επανήλθε ύστερα άυλο να πλανάται
με φρικτό φαβοριτο-μουστακο-στόμα
απ’ το οποίο ξεφωνίζει και βρυχάται:
«Ειν' φτιαγμένο από πηλό αυτό το σώμα
ιερόν, ελληνικόν, μην το ακουμπάτε».
Λέει μετά ένα Χάιλ Χίτλερ (με κορόνα)
και σε χίλια δυο κομμάτια διασπάται
που αμέσως ενωθήκαν σε μια εικόνα
κύριου άγνωστου –τελειώνω μη βαράτε–
που μου είπε: «Θα σε κάνω, πούστη, λιώμα
ή είσαι μήπως γυναικούλα που φοβάται;»
Τότε ξύπνησα μιας και έπεσα απ’ το στρώμα
ιδού διδάγματα που πρέπει να κρατάτε:
Άλφα, δείτε σ’ επανάληψη Μιγιάγκι
Βήτα, φέρνει βλάβες το ούζο στους ανθρώπους
Γάμα, βάλτε στο κρεβάτι καγκελάκι
Δέλτα, αλλάζει ο φασισμός μορφές και τρόπους.
Τζένη la Revolucion
