στην Έλενα Βοντιτσιάνου
Φεύγουν οι λέξεις μου του Αιγέα καραβάκια
που κατά λάθος θα ψαρέψει κάποια Κίρκη
μα δεν θα φαίνονται τ’ αστεία μου στιχάκια
δεν θα διαβάζεται ο πόνος μου κι η φρίκη
οι αναμνήσεις μου θα γίνουν βοτσαλάκια
να παραδέρνονται στα πλάτη και τα μήκη
δεν θα μιλάνε για εμένα στα παιδάκια
καμιά στην τέχνη εγώ δεν άφησα διαθήκη
μόνο βαφτίστηκα σε απύθμενα τασάκια
και χαρτογράφησα πεζός τη Σαλονίκη
για μίας Έλενας τα κόκκινα νυχάκια
έχτισα κάστρα από αμέτρητα κουτάκια.
*Φωτογραφία: François Truffaut, L’homme qui aimait les femmes (1977).