Μαύρος ήλιος

Παίρνω επάνω μου όλο το όνειδος
Μου παραστεκει μαύρος ως και ο ήλιος
Επωμιζομαι όλη την κακία
Αναλαμβάνω εξολοκλήρου τη λαγνεία

(Επειδή είδα και γνώρισα
Επειδή γνώρισα και κατανόησα)
Παίρνω εγώ τη σιωπή
Αλλά, μη φοβάστε, είναι απέραντη

Πάντα υπάρχει χώρος και για άλλους
Είν’ άβυθο το βάθος εδώ πέρα
Μ’ άφησες μόνη μου με τους μεγάλους
Κάνεις δε με αγάπησε όσο εσύ, μητέρα.

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πού άφησες το παιδί, Γωγώ;

ζητάτε είδα μάτιαμε σκίζετε κομμάτια Στην κηδεία του παππού, ολονών...

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος πατέρας...

Μια random Τρίτη

Δεν φανταζόμουνα πως έχεις τόσα θέματα που έκατσες κι είπες...

σαν να είμαστε δυο άτομα

Παίζει σε λούπα διαρκώς το πρώτο βλέμμα σου άνοιξες μια...