Παίρνω επάνω μου όλο το όνειδος
Μου παραστεκει μαύρος ως και ο ήλιος
Επωμιζομαι όλη την κακία
Αναλαμβάνω εξολοκλήρου τη λαγνεία
(Επειδή είδα και γνώρισα
Επειδή γνώρισα και κατανόησα)
Παίρνω εγώ τη σιωπή
Αλλά, μη φοβάστε, είναι απέραντη
Πάντα υπάρχει χώρος και για άλλους
Είν’ άβυθο το βάθος εδώ πέρα
Μ’ άφησες μόνη μου με τους μεγάλους
Κάνεις δε με αγάπησε όσο εσύ, μητέρα.