Μια τόση δα λεξούλα

ή πώς γράφεται η λογοτεχνία

Σέ μερικούς ἀνθρώπους ἔρχεται μιά μέρα
πού πρέπει το μεγάλο Ναί ἤ τό μεγάλο τό Ὄχι
νά ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὃποιος το ’χει
ἓτοιμο μέσα του τό Ναί, καί λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στήν τιμή καί στήν πεποίθησί του.

Ο ήρωάς μας, όμως
(που δεν ήταν εξάλλου κι ο Καβάφης)
χαμογέλασε αινιγματικά,
αγκάλιασε τα γόνατά του
κι αποκοιμήθηκε.

 

Πρίγκιψ Κρίνος

[Φωτογραφία: Steve Fitch Photography]

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Μια random Τρίτη

Δεν φανταζόμουνα πως έχεις τόσα θέματα που έκατσες κι είπες...

σαν να είμαστε δυο άτομα

Παίζει σε λούπα διαρκώς το πρώτο βλέμμα σου άνοιξες μια...

Προδοσία

Σ’ είδα ξανά σε διακοπών φωτογραφία  κι αν είχε τίτλο...

κυριακάτικο τραπέζι

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ να ορειβατήσω θα ’ρθω στο σπίτι...