Μια τόση δα λεξούλα

ή πώς γράφεται η λογοτεχνία

Σέ μερικούς ἀνθρώπους ἔρχεται μιά μέρα
πού πρέπει το μεγάλο Ναί ἤ τό μεγάλο τό Ὄχι
νά ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὃποιος το ’χει
ἓτοιμο μέσα του τό Ναί, καί λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στήν τιμή καί στήν πεποίθησί του.

Ο ήρωάς μας, όμως
(που δεν ήταν εξάλλου κι ο Καβάφης)
χαμογέλασε αινιγματικά,
αγκάλιασε τα γόνατά του
κι αποκοιμήθηκε.

 

Πρίγκιψ Κρίνος

[Φωτογραφία: Steve Fitch Photography]

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πού άφησες το παιδί, Γωγώ;

ζητάτε είδα μάτιαμε σκίζετε κομμάτια Στην κηδεία του παππού, ολονών...

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος πατέρας...

Μια random Τρίτη

Δεν φανταζόμουνα πως έχεις τόσα θέματα που έκατσες κι είπες...

σαν να είμαστε δυο άτομα

Παίζει σε λούπα διαρκώς το πρώτο βλέμμα σου άνοιξες μια...