O Εκκλησιαστής (2017, ΔΩΜΑ, απόδοση Θάνος Σαμαρτζής)

O Εκκλησιαστής (2017, ΔΩΜΑ, απόδοση Θάνος Σαμαρτζής)

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Λόγια του εκκλησιαστή, γιου του Δαβίδ,

βασιλιά των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ.

 

Όλα για το τίποτα,

είπε ο εκκλησιαστής΄

όλα είν’ ανώφελα,

όλα για το τίποτα.

 

Δίνει κόπο ο άνθρωπος, κάτω από τον ήλιο,

μα ο κόπος του τι θα δώσει.

 

Φεύγει μια γενιά,

έρχεται μια γενιά΄

η γη στέκει πάντα ακίνητη.

 

Σηκώνεται ο ήλιος ,

πέφτει ο ήλιος΄

στον τόπο του γυρνά ο ήλιος΄

σηκώνεται, τραβά προς το νότο,

και γυρίζει προς το βορρά.

 

Γυρνοβολά ο άνεμος,

κύκλους κάνει ο άνεμος,

πέρα τραβά ο άνεμος

και ξαναγυρνά.

 

Τα ποτάμια στη θάλασσα χύνονται,

η θάλασσα ακόμα δε γέμισε΄

στον τόπο απ΄όπου φύγανε

γυρνάνε τα ποτάμια.

 

Τα λόγια θα τελειώσουν΄

κι εκείνο που ΄θελες να πεις,

δε θα μπορέσεις να το πεις.

Δε θα χορτάσει να βλέπει το μάτι,

δε θα χορτάσει ν΄ακούει το αυτί.

 

Αυτό που κάποτε έγινε,

αυτό ξανασυμβαίνει΄

αυτό που ήδη κάνανε,

αυτό θα ξαναγίνει.

 

Σε τούτο εδώ τον κόσμο

δεν έχει τίποτα καινούργιο.

 

Φώναξε κάποιος: << νά κάτι νέο!>>΄

αρχαίο και αυτό ΄και τούτο χτεσινό.

Τα πρώτα κανείς δε θυμάται,

ξανά θα ξεχαστεί και το αυριανό.

 

Εγώ ο εκκλησιαστής ,

βασίλεψα στην Ιερουσαλήμ.

 

Και την καρδιά μου έδωσα

σοφία ν΄αποκτήσω,

να δω και να εξηγήσω

όλα αυτά που γίνονται

κάτω απ΄τον ουρανό.

 

Ανησυχίες ο θεός

έδωσε στους ανθρώπους

να χάνονται οι άνθρωποι

στις ανησυχίες τους.

 

Κι όλα τα έργα που ΄γίναν

κάτω από τον ήλιο

τα κοίταξα και είδα :

όλα του ανώφελα,

κυνήγι του ανέμου.

 

Τα στραβά δε θα ισιώσουν,

η ατέλεια δε θα ΄χει τελειωμό.

 

Μες στην ψυχή μου φώναξα:

<<για κοίτα με πώς τράνεψα ΄

με περνούσαν, μα τους πέρασα΄

έγινα ο πιο σοφός>>.

 

Έδωσα στην ψυχή μου

γνώση για να γνωρίσει.

Κι όλος σοφία γέμισα,

γνώση και επιστήμη.

 

Και έμαθα μονάχα αυτό:

ανεμοκυνηγητό.

 

Μαζεύεις γνώση , μαζεύεις σοφία,

μαζεύεις μέσα σου λαβωματιές.