Όταν κάθεται στα μαλλιά σου το μαύρο σύννεφο

Όταν κάθεται στα μαλλιά σου το μαύρο σύννεφο

Όταν κάθεται στα μαλλιά σου το μαύρο σύννεφο
δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη

Δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη
που πίνεις τα κρασάκια σου
και τσαμπουκαλεύεσαι με τις χαρτοπετσέτες

Και δεν χρειάζεται ν’ απολογείσαι
για τους μαύρους κύκλους και τα πρησμένα βλέφαρα
Είσαι το ίδιο όμορφη στα μάτια μου
είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ξέρω

Και δεν χρειάζεται να νοιάζεσαι
αν με εξέθεσες στους συναδέλφους μου
ή αν κινδυνεύσαμε να φάμε πάλι ξύλο
(Σου έχω πει πως είμαι φίλος σου)

Αλλά, όταν σου δίνω να πιεις νερό να με ακούς, εντάξει;

Author

// Εξάντλησα τον λυρισμό και πάω γυμνός στον χαμό //