Κάνω συνέχεια τα ίδια λάθη
μπλέκω σε ηλίθιους μπελάδες και σε άγχη
δέχομαι κάτι φέρ’ ειπείν από φιλότιμο
πληρώνω εμπρόθεσμα στον δήμο κάθε πρόστιμο
κι αρχειοθετώ και το απόκομμα
λες κι εξαρτάται από μένα κάθε πρόβλημα
στον κόσμο, λες και θα κέρδιζα τον φόβο
που πλέκει ρίζες τόσα χρόνια
κεντάει ανθάκια στα σεντόνια τα σατέν
με το καλέμι του Ροντέν
ή πιο καλά του Τζιακομέτι
θα αφαιρέσω κάθε φλοίδα που εξέχει
με μία ξύστρα μυτερή με ακονίζω
στην άμμο τρίβομαι σουγιάς και με τροχίζω
πάω σε μια θάλασσα και μπαίνω να με πλύνω
πάλι ουσία, πάλι εγώ να ξαναγίνω
*Φωτογραφία: Νίκος Πόλκας