…ήθελε να δείξει πως ο καθένας μας είναι για τον άλλο κάτι για να περνά την ώρα του,
πως η συντροφιά μάς βοηθά να αντέχουμε το άσκοπο της ύπαρξής μας…
(Γκύντερ Άντερς, Είναι χωρίς χρόνο. Σχετικά με το έργο του Μπέκετ Περιμένοντας τον Γκοντό, Ύψιλον, 120)
στον Χρήστο Δ.
Πώς βρέθηκαν παπαγαλάκια στην Αθήνα;
Δεν περιμένω τίποτα καλό από κανέναν
―Καταθλιψομανία, θα μου πεις
―Δίκιο θα ’χεις
―Εμμονές, θα επισημάνεις
―Πράγματι
Αλλά η ζωή είναι αυτή που είναι,
έτσι πρέπει να τη δέχεσαι
Ο χρόνος, κατασκεύασμα ξεκατασκεύασμα,
κυλάει
Κι εμείς ειδικευτήκαμε στο τίποτα
και κάνουμε τα πάντα να μην τρελαθούμε
Ναι, ο άνθρωπος είναι η μνήμη του
Δύο φορές έχω δει παπαγάλο στο μπαλκόνι μου και δεν επιχείρησα καν να τον πιάσω
(Προς τι;)
Μα οι πληγές δεν κλείνουνε, δεν τις ακούς που ανασαίνουν;