Σ’ είδα ξανά σε διακοπών φωτογραφία
κι αν είχε τίτλο θα τη λέγαν προδοσία
σ’ ένα σονέτο παιδικό που σου ’χα γράψει
ζει κάτι που ένιωσα και το ’χω πια διαγράψει
κι αν είχα χρόνο την ποινή μου να εκτίσω
θα ’πλεκα σάβανο να έρθω να σε ντύσω
αν είχα θείο ή πατέρα δικηγόρο
απ’ την μπουτίκ «αφοί Ξηρού» θα ’στελνα δώρο
στον πρώτο γάμο ή στο πρώτο το παιδί σου
νύχτες που σ’ έφερνα στο σπίτι σου θυμήσου
αν δεν υπήρχες λες θα ’χα λιποθυμήσει
ποια μηχανή να βρω τον χρόνο να γυρίσει
όσο θα ζω μου είχες πει θα σ’ το χρωστώ
κοίτα πώς τα ’φερε η ζωή να σε μισώ
μα αντί να γίνω όπως εσύ ένα γουρούνι
παίρνω τη λάσπη σου και γράφω ένα τραγούδι.