Θα θελα να ’ταν πάλι όλα απλά γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα
όπως τότε στο δημοτικό που μου ’γραψες σ’ ένα μικρό χαρτί
θέλεις ναι όχι κύκλωσε αυτό που πιστεύεις
και εγώ πήρα το χαρτάκι
και κύκλωσα
και από τότε κύκλους κάνω
περιμένοντας να γίνω κύκνος
ή να με στείλει η φυγόκεντρος
γιατί ύστερα εκείνος ο φυσικός στο λύκειο μας είχε πει
ότι θα σκοτωνόμασταν αν παίρναμε μηχανάκι
και δεν ξέραμε τη φυγόκεντρο
και κάπως έκτοτε μου καρφώθηκε
πως αφού δεν αξιώθηκα να μάθω τον τύπο
ούτε μηχανή μου άξιζε
κι έτσι πήρα μεν μηχανή
έκανα όμως μόνο κύκλους το τετράγωνο
και μετά ήρθες εσύ και μου είπες
πως δεν χρειαζόμασταν καν διαβήτη
αφού θα μπορούσαμε να καρφώσουμε ένα καρφί
και στο καρφί να δέσουμε έναν σπάγκο
και στον σπάγκο ένα μολύβι
και μου είπες κράτησε λίγο το καρφί να βρω μια πέτρα
κι όσο περίμενα σκέφτηκα χίλια και ένα ποιήματα
απ’ τα οποία ελάχιστα θυμόμουνα μετά να καταγράψω
γιατί κρατούσα το καρφί κι εσύ είχες πάρει το μολύβι
αλλά βρήκα τυχαία τις προάλλες σε μια κωλότσεπη
μια σημείωση που έλεγε σύνδρομο του Οθέλλου
κι έτσι από το πουθενά ήρθε κάτι τόσο απλό
και κάπως με τσάκισε.