Θεσσαλονίκη ΙΙΙ

Oι σκύλοι κοιτάζαν σαστισμένοι
οι γέροι σκούζανε προειδοποιητικά
κάτι κακό ερχότανε
σαν θεία τιμωρία
ή γυναικεία εκδίκηση
τα κορίτσια σιδερώναν κιόλας
τα μαύρα τους φουστάνια
κι οι άντρες γυάλιζαν
τα όπλα τους

καλύτερα να εκκένωνα το σώμα μου
απ’ την καρδιά του
όμως προτίμησα να φύγω νικημένος
ενώ πίσω οι φίλοι μου
κηδεύαν τη Θεσσαλονίκη.

 

Πρίγκιψ Κρίνος

*1η δημοσίευση στο περ. Μανδραγόρας, τχ.46, 2012.

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πού άφησες το παιδί, Γωγώ;

ζητάτε είδα μάτιαμε σκίζετε κομμάτια Στην κηδεία του παππού, ολονών...

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος

Τι δουλειά έχει στο κρεβάτι μας ο πεθαμένος πατέρας...

Μια random Τρίτη

Δεν φανταζόμουνα πως έχεις τόσα θέματα που έκατσες κι είπες...

σαν να είμαστε δυο άτομα

Παίζει σε λούπα διαρκώς το πρώτο βλέμμα σου άνοιξες μια...