Τριαντάφυλλα απ’ τον Πακιστανό

Τριαντάφυλλα απ’ τον Πακιστανό

Θα μπορούσαμε και να έχουμε μείνει σιωπηλοί
Και θα αρκούσε που μου πήρες εκείνα τα τριαντάφυλλα απ' τον Πακιστανό
Και ο Πακιστανός σε αποκαλούσε αδερφό
Και τα χείλη μου μιμούνταν ασυνείδητα τα λόγια σου
Όπως τότε που παιδί μάθαινα να μιλάω μιμούμενος τη μαμά μου

Θα μπορούσες και να κοιμάσαι
Όμως εσύ διανυκτερεύεις
Παίρνεις και τριαντάφυλλα
(Και τα τριαντάφυλλα δεν είναι τριαντάφυλλα
Αλλά υπόσχεση και δέσμευση κι ευχή)

Ο Πακιστανός εσύ κι εγώ
Χαμογελάμε και κοιτάμε
Τα βελούδινα ροδοπέταλα και τα αιχμηρά αγκάθια
που συνυπάρχουν στον ίδιο άξονα
Και σκεφτόμαστε τη λέξη απελπισία και τη λέξη ελπίδα
που συνυπάρχουν στα λεξικά του κόσμου
Και ξέρουμε ότι υπάρχει επίσης κι η ζωή,
η τελική ταχύτητα μιας μηχανής και η φυγόκεντρος

Αλλά υπάρχει κι ένας κόσμος
που κάποιος παίρνει τριαντάφυλλα από έναν Πακιστανό
και όπου κάποιος διανυκτερεύει για τον αδερφό του.

 

Author

// Εξάντλησα τον λυρισμό και πάω γυμνός στον χαμό //