Όταν αρχίζει το καλοκαίρι
οι άνθρωποι είναι άσπροι
Η πόλη είναι γεμάτη άσπρα χέρια
άσπρα πόδια
κάτασπρους λαιμούς
Οι άσπροι άνθρωποι κοιτάζονται
μέσα από τα μαύρα τους γυαλιά
με κρυφή περιέργεια
με...
Κάνω συνέχεια τα ίδια λάθη
μπλέκω σε ηλίθιους μπελάδες και σε άγχη
δέχομαι κάτι φέρ’ ειπείν από φιλότιμο
πληρώνω εμπρόθεσμα στον δήμο κάθε πρόστιμο
κι αρχειοθετώ και το...
πονάς βρωμοπούτανο;
πονάς αλλά σ’ αρέσει
γουστάρεις πουτανάκι
εκείνη ούτε πόνο
ούτε γουστάρισμα καν
είναι μικρός αυτός να της θυμίσει τον πατέρα της
όταν τη χτύπαγε εκείνος
ένιωθε την επομένη τύψεις
την...
κοινοπραξία
φαντάζομαι να
χειρονομώ εμφατικά προς είδωλα από καιρό ξεχασμένα.
το σπίτι στην άκρη του δρόμου, δεν υπάρχει πια
αγριόχορτα έχουν φυτρώσει στα σπλάχνα του
οι γκρεμισμένοι τοίχοι πάλλονται...
Ήταν η κακιά η ώρα και η χώρα η κακή
η Αθήνα όταν θυμώνει μοιάζει λίγο με γιορτή
καρναβάλι οργισμένο και μνημόσυνο γλυκό
λεωφόρος που θυμίζει θάλασσα...
Κοντεύει μεσημέρι·
ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά
και πυρπολεί τα κύτταρα του προσώπου σου.
Τα κύτταρα του προσώπου σου είναι μικροσκοπικά ζωάκια
που ο ήλιος μόλις τα ξύπνησε από...
Μουσική φρεσκοβαμμένου δωματίου
Μεγάλωσα κάτω από τον καταγάλανο ουρανό και μεγάλα λευκά σύννεφα.
Επάνω στης σκεπής το κεραμίδι πορφυρένιο απ το παράθυρό μου,
Το γκρίζο πενταόροφο ξεθωριάζει
Η...
