“Οι ολονυχτίες μας.
Η κάθετη συντριβή μας.
Το δόσιμο στο ξόδεμα.
Εμείς, οι τελετάρχες της αυγής.
Κοινωνούμε σπέρμα και ιδρώτα.
Άμφιά μας τα μπερδεμένα σεντόνια.
Ο όρθρος αναπαύεται στις εσοχές των κορμιών μας.
Οι φλέβες βροντούν σαν αρχαία σήμαντρα.
Καλώντας εμάς, τους ονειροπόλους, τους ακάματους εργάτες,
Τους πανάξιους εραστές.
Ενώ οι ψαλμωδίες των τζιτζικιών
Προειδοποιούν για το λυκόφως του καλοκαιριού.
Εμείς, οι τελετάρχες ξενιτεμένων θρησκειών.
Τα κορμιά λύσατε.”
Δ.Α.Μ
