Epipremnum Aureum

Epipremnum Aureum

 

Περίεργη η ζωή των φυτών
Τα βλέπεις στέκουν
όμορφα επιβλητικά αγέρωχα
Με το στιλπνό τους φύλλωμα
Λάμπουν
Κι όμως ποιος ξέρει ποιο
σαράκι τους κατατρώει τα ριζικά
Κάτω απ’ την επιφάνεια
Βαθιά στις ρίζες ποιο
λευκό σκουλήκι καταπίνει
αχόρταγα τους ζωτικούς χυμούς τους
Για να απομείνουν
κίτρινα χλωμά λείψανα
σκιές αλλοτινής ομορφιάς

Μια αδέξια κίνηση αρκεί
Να σπάσει
το τρυφερό κλωνάρι
που τόσο καμάρωνες
Να τσακίσει
ακόμα και το πιο θεόρατο δέντρο

Ακόμα κι η φροντίδα
Λίγα παραποτίσματα
Ή κάποια αμέλεια
Εκείνη η μέρα που σου ξέφυγε
-δεν πρόσεξες-
Πώς δίψαγε, πώς
μαραινόταν
να νιώσει
έν’ άγγιγμα απ’ τα δικά σου χέρια

Κι εκείνος ο τετράνυχος
ο ύπουλος
πώς κρυβόταν
κάτω απ’ το πιο όμορφό του πέταλο
-δεν πρόσεξες-
τον θρίπα να επιτίθεται
στο νέο του βλαστάρι
-δεν πρόσεξες-
πώς λύγισε
αναζητώντας λίγο φως
πώς λιποψύχησε
όταν το εγκατέλειψες στο κρύο
πώς κάηκε συθέμελα
στον υπερβολικό ήλιο

Δεν πρόσεξες πως σαπίζει κανείς από αγάπη;

Περίεργη η ζωή των φυτών
Αλλόκοτη η ζωή των ανθρώπων

σ.κ.

(Μάιος 2020)