Η Καθημερινή

Συνταξιούχος δικηγόρος μετρίου αναστήματος,

ετών περίπου 75 —μπορεί και 80—,

κατεβαίνει κάθε πρωί στο κέντρο

παίρνοντας το τρένο στο σταθμό της Κηφισιάς.

Ξυρισμένος από τα χαράματα και χτενισμένος άψογα,

με μπλε σακάκι και γραβάτα περασμένης μόδας,

κάθεται πάντα στη μεσαία θέση,

ξεδιπλώνει επίσημα την Καθημερινή

και αρχίζει να διαβάζει, σοβαρός και σύννους,

με ελαφρώς τρεμάμενα χέρια.

Και εκεί που λες ότι όπου νά ’ναι θα αποκοιμηθεί,

ξάφνου γυρίζει τη σελίδα,

διπλώνει την επόμενη

—το χαρτί κροταλίζει—

και συνεχίζει, σοβαρός πάντα και σύννους.

Το σχόλιο του αρχισυντάκτη αιωρείται τώρα

επάνω από το κεφάλι του απέναντι επιβάτη,

ελαφρώς τρεμάμενο αλλά πάντα καίριο.

Η τελετή επαναλαμβάνεται ανά δύο με τρεις στάσεις

—δεν έχει και πολλές σελίδες η Καθημερινή—

και μέχρι να φτάσει το τρένο στην Ομόνοια,

οι διεθνείς ειδήσεις και η πολιτική επικαιρότητα

έχουν αναδιπλωθεί κάπου δεκαπέντε φορές,

σαν απορρυθμισμένος πλανήτης

που γύρνα με σπασμούς γύρω από τον άξονα του.

Η τελευταία αναδίπλωση συμπίπτει με το τέλος της διαδρομής,

εκεί όπου ο συνταξιούχος δικηγόρος θα αποβιβαστεί

για να συναντήσει τους άλλους συνταξιούχους δικηγόρους

που συρρέουν κάθε πρωί στο κέντρο

με μπλε σακάκια και παλιομοδίτικες γραβάτες,

διαβάζοντας καθ’ οδόν την Καθημερινή.

Η αιωνιότητα, είναι προ πάντων ζήτημα μονοτονίας.

 

*γ.π.

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Τα δέντρα στην Αθήνα

Τα δέντρα στην Αθήνα ρίχνουν τα φύλλα τους μετά...

Η τρύπα στον τοίχο

Η τρύπα του απορροφητήρα στον τοίχο της κουζίνας ήταν...

Για τη Βενετία

Πόλη πιο ωραία και απ’ Άνοιξης το πιο ωραίο...

Το αρχέτυπο της αγάπης

Καθένας έχει το δικό του αρχέτυπο της αγάπης: κάθε άνθρωπος...