Σε φαρμακεία δώδεκα ζήτησα φαρμακάκι
τριγύριζα μεσάνυχτα, σα πονεμένος γάτος
κανένα δε μου έδωσε ούτε μισό χαπάκι
«- Αχ βρίσκεται σε έλλειψη» «- Της μάνας σου ο πάτος»
Θέλω τις διαζεπάμες μου, να κοιμηθώ λιγάκι
οι άλλες λύσεις τέλειωσαν, τίποτα δε βοηθάει
άκουσα τρίτο πρόγραμμα, κάπνισα χασισάκι
είδα ξανά “Εγκλήματα”, μα ο ύπνος προσπερνάει
Ήταν δεκαπενταύγουστος (μεγάλη Της η χάρη)
κι εγώ περιπλανιόμουνα στο κέντρο, σα πρεζάκι
και βλέπω μία τύπισσα με χίπικο σαλβάρι
προσηλωμένη διάβαζε βιβλίο Καζαντζάκη
«Χαίρεται, μου επιτρέπετε; διαβάζετε αηδίες»
κι άρχισα ως φιλόλογος, να κράζω με μανία
τα νεύρα μου τα ξέσπασα, λέγοντας θεωρίες
μα αυτή αντί για ηλίθιο, με βρήκε αυθεντία
Δυόμιση ώρες κάτσαμε, εγώ να ρητορεύω
κι εκείνη γοητεύτηκε, με φίλησε εν τέλει
την πήγα ως το σπίτι της, μου πρότεινε ν’ ανέβω
βρεθήκαμε ολόγυμνοι και μου ‘πε πως με θέλει
Χίπισσα μεν, μα ώριμη, δεν ήθελε ευθύνες
κι ανοίγει το ντουλάπι της, για DUO να ελέγξει
και τι να δω, καρτέλες τρεις, βενζοδιαζεπίνες!
«απ’ τη γιαγιά που πέθανε, έχουνε περισσέψει»
(Γιατί βρε Παναγία μου, κι άλλη δοκιμασία;)
«το σεξ προηγείται» σκέφτηκα και έκανα τη πάπια
και κάναμε έναν έρωτα, που γράψαμε ιστορία
κι ευθύς αποκοιμήθηκα, ξεχνώντας και τα χάπια
Ειν’ απολύτως βέβαιο, πως ζούμε μιαν απάτη
και θα ‘ρθει η μέρα σύντομα που θα βρεθεί η λύση
ο κόσμος δε θα παίρνει πια, κανένα κωλοχάπι
θα φαλιρίσει η Pfizer, απ΄ το πολύ γαμήσι
Τζένη la Revolución