Έρχονταν και παλιότερα παρόμοιες μαύρες μέρες
το μάτι όμως συνήθιζε σε λίγο το σκοτάδι,
τώρα απ’ τους τοίχους έκανα στα γόνατα σημάδι
κι είν’ οι Τετάρτες Σάββατα, τα Σάββατα Δευτέρες
……….
Καταραμένε ποιητή, μη με περνάς για ίσο
και γράφεις τα ποιήματα με αίμα αντί μελάνης.
Δάσκαλε μην αυτοκτονείς, μητέρα μη πεθάνεις·
μέχρι να βρω τη δύναμη για να σας συγχωρήσω.
Εσείς με κάνατ’άρχοντα χωρίς πιστούς και στέμμα,
παράλυτο που στέκεται μ’«ανθρώπινες»ενέσεις.
Καύσωνας είν’ η μοναξιά, ρηχή θάλασσα οι σχέσεις·
βουτάς για τη δροσούλα της και σπάζεις τον αυχένα.
Ναξάκης