Αληθινές ιστορίες με βαθύ νόημα – Επεισόδιο 12

Αληθινές ιστορίες με βαθύ νόημα – Επεισόδιο 12

Aς με πεις απελπισμένο

τι κερδίζω αν κρυφτώ;

την περίοδο εκείνη

δεν καθόταν θηλυκό

 

Και κατέβασα εσχάτως

κινητού εφαρμογή

που γνωρίζεις γκομενάκια

‒ μη σκουριάσει η μηχανή.

 

Και έτσι στέλνω στη Μαρία

σούξου, μούξου, μπλα, μπλα, μπλα

συνομήλικη, σπιρτόζα

όλα ωραία και καλά

 

Και μιλάμε για ταινίες

για ταξίδια, για φυτά

όλα τα ’πα ‒μπας και κάτσει‒

μέχρι και πολιτικά

 

Και μετά από δέκα μέρες

που τα λέγαμε στο τσατ

κανονίζω να τα πιούμε

και μετά να κάνω ματ

 

Και τι βλέπω; μια τσιγγάνα!

με απίθανη ομορφιά

με κορμί σαν κυπαρίσσι

με υπέροχα μαλλιά

 

(Πώς μου ξέφυγε του βλάκα!

κι είχε γράψει: «Είμαι Ρομά»

μα δεν πρόσεξα τον τόνο

«μόνο Λάτσιο, κοπελιά»)

 

Και ’χω πάθει ο καημένος

τρία σοκ απανωτά

απ’ το τσατ ήταν ανάγκη

να εκφραστώ τόσο ανοιχτά;

 

«Αλβανοί και τουρκογύφτοι

είναι όλοι της κλωτσιάς

με ενοχλούσανε θυμάμαι

απ’ τους “Ψίθυρους Καρδιάς”»

 

Και μπροστά μου τώρα εκείνη

μες στο βλέμμα της φωτιά

κατεβάζω το κεφάλι

και τραυλίζω σιγανά:

 

«Κοίτα, δεν τα εννοούσα

ούτε είμαι ρατσιστής

λέω βλακείες πότε πότε

πρέπει να με λυπηθείς»

 

Και αυτή μ’ αποτελειώνει

ούτε λέξη ούτε βρισιά

μου γυρίζει απλώς την πλάτη

κι απ’ την άλλη περπατά

 

Η ταπείνωση αν είχε

κάποια κλίμακα ή βαθμό

θα χα φτάσει το 200

με ταβάνι το 100

 

…..

 

Η γιαγιά μου βαριακούει

μα οι κουβέντες της σωστές

«να προσέχεις, σκάνε βόμβες

κείνοι οι τσιγγανιστές»

 

Τζε Λα Ρεβ