Αγώνες δρόμου στην Εθνική Οδό

Όταν ακόμη καθόμουν στο πίσω κάθισμα

μετρούσα από το παράθυρο 

τα αυτοκίνητα που προσπερνούσες

Ενθουσιαζόμουν όταν άφηνες πίσω

αυτούς με τα μικρά τενεκεδάκια τους, 

κόλλαγα τη μούρη μου στο τζάμι 

και τους χαιρετούσα ειρωνικά, 

καθώς απομακρυνόμασταν.

Υπήρχαν κι εκείνα που σε προσπερνούσαν·

συνήθως ήταν bmw ή μερσεντές 

θύμωνα γιατί έκανες στην άκρη για να περάσουν,

έτσι έχανες μερικές θέσεις στην κατάταξη 

Μια μέρα στο είπα, θα τρέξεις καθόλου;

δεν είχες καταλάβει το παιχνίδι, μου απάντησες

και βάλθηκες να βγεις πρώτος

Εγώ γκρίνιαζα, επειδή ήθελα να περάσεις περισσότερους

δηλαδή, όλους, εάν μπορούσες

κι εγώ να ευχαριστιέμαι από το πίσω κάθισμα.

Δεν υπολόγισα ότι τόσο γρήγορα που πήγαινες

μπορούσες να τρακάρεις

ι. σμιθ

*εικόνα: Trevor Makinson ( 1926 – 1992 )

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Το γράμμα

  Ένας γιος αποφασισμένος να στρώσει τη ζωή του. Δυο...

Το καλοκαίρι ο χρόνος

Το καλοκαίρι ο χρόνος παραλύει Οι νόμοι της φυσικής ακυρώνονται Δεν...

Deadplanes: Η απεργία των ιπτάμενων

Ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας Κάθε λίγο ξεσηκώνονται παραλύουν τ’ αεροδρόμια της χώρας Άφτερες...

Δύο ποιήματα του Πι Ταφ

Ενηλικίωση   Αυτό το φθινόπωρο μοιάζει ως τώρα με...