Παλιότερα συνήθιζα
να παίζω τη κιθάρα.
Σταμάτησα, δε γούσταρα
των μουσικών τη φάρα
Ήμουν σε ένα συγκρότημα
hard rock και rockabilly
και κάποτε ανοίξαμε
και live του Βασίλη!
Το βράδυ εκείνο κάναμε
σπουδαία συναυλία
ο κόσμος ξετρελάθηκε
γράψαμε ιστορία…
Σε κάποια φάση σόλαρα
στη πεντατονική μου
και σκάει ένας στηθόδεσμος
μπρος στον ενισχυτή μου
Τρελάθηκα. Τρελάθηκα.
Άρχισα να σκανάρω
να βρω ποια μου το πέταξε
μαζί της να γουστάρω
Και μόλις τελειώσαμε
περίμενα backstage
με φουλ τουπέ σα να ‘μουνα
ο frontman απ’ τους Rage
Σε λίγο που πλησίασε
μια όμορφη παρέα
4 κοριτσόπουλα
ολόγλυκα κι ωραία
τους λέω με ύφος τζόνι-ντεπ
και φρύδι σηκωμένο:
«Κορίτσια κάτι χάσατε;
το έχω φυλαγμένο!
ποια από σας το φόραγε;
σε ποια να το “κεράσω”;
Σηκώστε τα μπλουζάκια σας
για να το δοκιμάσω!»
Και τρώω μια ξανάστροφη
που έχασα το φως μου
και έξτρα μπινελίκωμα
στη μέση όλου του κόσμου
Τι έκανα; Ποιο ήτανε
το σφάλμα αυτής της πράξης;
Εγώ πιστεύω ακράδαντα
ότι ήταν θέμα τάξης
Στη Σταχτοπούτα έγινε
το ίδιο με γοβάκι
μα αυτός ήτανε πρίγκηπας
εγώ είμαι “ένα τυπάκι”
Υ.Γ.:
Χρόνια μετά ανακάλυψα
-μεγάλωσε η πληγή μου-
πως το σουτιέν πετάχτηκε
από την αδερφή μου
και στόχος αυτής ήτανε
ο ντράμερ ο αλήτης
που το ‘παιζε φρικιό και πανκ
και τώρα είν’ ασφαλίτης…
Τζε Λα Ρεβ