Αποχαιρετισμός

Το μελάνι τελείωσε την πρώτη του μήνα,

καθώς έγραφε την πρώτη γραμμή·

«κακό σημάδι», σκέφτηκε.

Το στυλό ήταν μικρό, πλαστικό,

από εκείνα που ρίχνουν μηχανικά οι πωλήτριες

μέσα στη σακούλα με τα ψώνια,

μαζί με αρωματικά μαντηλάκια.

Ήταν μικρό και πλαστικό,

αλλά έγραφε μια ξεχωριστά λεπτή γραμμή,

είχε ένα άψογο αποτύπωμα

– τα γράμματα έμοιαζαν δουλειά χαράκτη.

Και έγραψε όντως πολλά, από «τἁ συμπίπτοντα

κατἁ διαφόρους ἡμέρας, ἕνεκεν μνήμης»,

όπως το είπε ένας παλαιός.

 

*γ.π.

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Deadplanes: Η απεργία των ιπτάμενων

Ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας Κάθε λίγο ξεσηκώνονται παραλύουν τ’ αεροδρόμια της χώρας Άφτερες...

Δύο ποιήματα του Πι Ταφ

Ενηλικίωση   Αυτό το φθινόπωρο μοιάζει ως τώρα με...

Τα μάτια στον καθρέφτη μου

Τι με κοιτάς κι εσύ; Κι εγώ το ίδιο αναρωτιέμαι,...

Χόμπι

Όταν ο θείος μου κόντευε τα 80 ξεκίνησε κάπου...