Αποχαιρετισμός

Το μελάνι τελείωσε την πρώτη του μήνα,

καθώς έγραφε την πρώτη γραμμή·

«κακό σημάδι», σκέφτηκε.

Το στυλό ήταν μικρό, πλαστικό,

από εκείνα που ρίχνουν μηχανικά οι πωλήτριες

μέσα στη σακούλα με τα ψώνια,

μαζί με αρωματικά μαντηλάκια.

Ήταν μικρό και πλαστικό,

αλλά έγραφε μια ξεχωριστά λεπτή γραμμή,

είχε ένα άψογο αποτύπωμα

– τα γράμματα έμοιαζαν δουλειά χαράκτη.

Και έγραψε όντως πολλά, από «τἁ συμπίπτοντα

κατἁ διαφόρους ἡμέρας, ἕνεκεν μνήμης»,

όπως το είπε ένας παλαιός.

 

*γ.π.

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Τραγούδια μιας εξορίας

Μουσική φρεσκοβαμμένου δωματίου Μεγάλωσα κάτω από τον καταγάλανο ουρανό και...

του τάδε

Γεννήθηκε 29 Φλεβάρη τη μία χρονιά υπάρχει την άλλη δεν υπάρχει Κάθε...

Αγγελική Αμπελογιάννη, Πέντε ποιήματα

Άγγελοι Τους βρίσκω στην απουσία παραθύρων τοίχων και στις μιμόζες όπως...

Τα δέντρα στην Αθήνα

Τα δέντρα στην Αθήνα ρίχνουν τα φύλλα τους μετά...