Διωκόμενη ηδονή
Αγχωμένα φιλιά
στο πίσω κάθισμα.
Πνιχτά αγκομαχητά
πίσω από τα θολωμένα τζάμια
και τρεμάμενα αγγίγματα
που διατρέχουν όλο μας το σώμα.
Ανοίγω την πόρτα.
Βαδίζουμε γυμνοί,
πιασμένοι χέρι-χέρι
κάτω από τα μεταλλικά αστέρια της μητρόπολης,
αδιαφορώντας
για τα επικριτικά βλέμματα των περαστικών,
των νοικοκυραίων
και των πάσης φύσεως
αρνητών της ηδονής.
Βαλβίδα αποσυμπίεσης
Ουρλιάζω.
Τεντώνονται οι φλέβες στον λαιμό μου.
Το στόμα μου έχει ξεραθεί.
Φωνάζω τόσο δυνατά
που πονάει το κεφάλι μου.
Είμαι νευρωφυτικός αγχωτικός
λέει ο γιατρός.
Άλλη μια ασθένεια του σύγχρονου κόσμου.
Άλλο ένα προϊόν του καπιταλισμού.
Και σίγουρα θα υπάρχουν
και τα κατάλληλα ψυχοφάρμακα.
Για όλα υπάρχει το κατάλληλο χάπι
τη σήμερον ημέρα.
Αυτό που πραγματικά χρειάζομαι είναι μια βαλβίδα αποσυμπίεσης,
όπως η ντουζιέρα
στο «Σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη.
*Ν.Γ. Λυκομήτρος