Δικαίωμα
να κολλήσω όπως το σαλιγκάρι
πάνω στον τοίχο
να κρύψω τις κεραίες μου
να αποτραβηχτώ στο κέλυφός μου
ο ήλιος θα ζεσταίνει την πλάτη μου
και θα βγω ράθυμα
μόλις μυρίσω βρεγμένο χώμα.
Μασελάκι από φυσική ρητίνη
Της απόλαυσης την
χρόνια ενοχή
κομμάτι- κομμάτι
ρητίνη απ’ τα δόντια
ξεκολλάω
το χέρι μου βαθιά μέσα
στο στόμα
μού φέρνει αναγούλα
ό,τι αμάσητο
κατέβαινε ήρθε η ώρα
να το φτύσω
φέγγοντας χαμόγελο-
Κρόνια ηδονή
Κινούμενη άμμος
Τα σκοτάδια μου ακτινοβολούν
επιθετικά όρια
στεντόρεια καταπατήθηκα
καταπίνω την νύχτα
φωνάζω αστερισμούς
τριγμούς
κυλιέμαι στην λάσπη
κινούμενο άγαλμα
αμάλγαμα
από θυμό πηλό και όστρακα
κινούμενη άμμος
εξάγγελος
γι’ αυτούς που νόμιζαν
πως είμαι παραλία
και παραθέριζαν πάνω μου.
*Έφη Αρμένη