του Μπίλη Μητσικάκου
Την πρώτη φορά που μ΄ άγγιξαν χωρίς τη θέλησή μου
ήμουνα δεν θα ΄μου να πέντε μ’ έξι χρόνων πράμα, μα
μια Δευτέρα στην Α’ Γυμνασίου, Αρχαία τρίτη ώρα,
για Γόρδιο Δεσμό κι Αλέξανδρο, πρώτη φορά θυμάμαι:
Φλοιῷ κρανείας ἐνδεδεμένην τη γλώσσα σου ένιωθα,
τῶν δεσμῶν τυφλὰς ἐχόντων τὰς ἀρχὰς, τότε ακόμα
που δεν ήξερα πού τελειώνει και αρχίζει τ’ όνομά μου,
καὶ δι᾽ ἀλλήλων πολλάκις σκολιοῖς ἑλιγμοῖς υπέφερα
μέσα στο ίδιο μου το στόμα, αμηχανών τα συμπλέγματά σου
λύσαι και τη στιγμή αυτή που δε μιλώ μα βάζω παραθέματα.
Η πρώτη φορά που μ’ άγγιξαν χωρίς τη θέλησή μου
βαράει έκτοτε πολλές φορές σαν στα μποφόρ πατζούρι –
σκάσε, είσαι για δέσιμο, μικρό κομμάτι κρέας, εσύ δεν ξες
και μ’ έκανες να σε σιχαθώ, κάτσε‘ δώ να σου εξηγήσω.
Άλεξ Κώστας Αδάμ Μισέλ Γκιγιώμ Θοδωρής και Γιάννης:
γκόμενοι τραβάν τη γλώσσα μου σαν να χτυπάν καμπάνα
κι εγώ πνίγομαι σαν τις καημένες γάτες που τους στάθηκε
σκόνη και τρίχες στο λαιμό∙ τα δάχτυλά τους μια γροθιά
μέσα στο ίδιο μου το στόμα, αμηχανών τη χειραψία σας
λύσαι και τη στιγμή αυτή που δε μιλώ μα βάζω ονόματα.
Από την πρώτη φορά που μ’ άγγιξαν χωρίς τη θέλησή μου,
λένε πως εκδηλώθηκε το ταλέντο μου σε δύο ξένες γλώσσες.
Σερτιφικά, Προφίσενσι, Σορβόννη, Τρότσκι για να προφέρω
το Λάμδα λιγότερο υγρό και τα Ρω χωρίς να διπλώνω γλώσσα,
τα Έψιλόν μου αφελή, Άλφα πάντα μ’ έκπληξη κι όχι μ’ οργασμό.
Από την πρώτη φορά που μ’ άγγιξες χωρίς τη θέλησή μου, ζω
πιπιλώντας τα γαλλοαγγλικά μου, ό,τι εν πάση περιπτώσει
χρειαστεί για να μην γλείψω το φίμωτρο από φθόγγους,
τον κόμπο που απέθεσες μέσα στο ίδιο μου το στόμα, όταν
με φίλησες, ήμουνα δεν θα ΄μουνα πέντε μ’ έξι χρόνων πράμα,
που τώρ’ ακόμα δεν μιλώ, μαστορεύοντας αυτοσχέδιες αλφαβήτες.
31/01/2021