[…]
Σαν έφυγαν τα σύννεφα από τα βλέφαρά μου
ζύγισα τις ευθύνες μας· την ίδια είχα με σένα
φοβόμουνα –τι αδύναμη!– της μοναξιάς τα βράδια
κι ήμουν μαζί σου χρόνια οχτώ· λες και μου περισσεύαν
[…]
Τα κίνητρά σου ισχυρά: των φίλων οι κουβέντες
(φούσκωνες όταν άκουγες: «Έχει κορμί! Κατάρτι!»)
Δεν άνοιγα και θέματα περί έρωτα ή θανάτου
φουστάνι δεν θα φόραγα, καινούργιο, για το πάρτι
Μη σκας· κακό δεν έγινε, κι ας άδειασε η ψυχή μου
είναι παλίρροια η ζωή κι ήσουν η άμπωτή μου
Τζένη La Revolucιón