Τραγουδάκι Τρίτης
Στο πάρκο και στο πράσινο παγκάκι
σφυρίζω σιγανά ένα βαλσάκι
λόγια που πια δεν έχουν σημασία
κάποτε σβήνει κάθε ιστορία
Φλεβάρης στο Παρίσι που κρυώνει
ο έρωτας πού πάει όταν τελειώνει
κι η πόρτα που όταν τελικά ανοίγει
αυτά που είχα να πω έχουνε φύγει
Και γίνανε οι λέξεις παιχνιδάκι
ελάφρυνε η σιωπή σαν τραγουδάκι
ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς ωραία
φαντάσματα που κάνουνε παρέα.
Τραγουδάκι Παρασκευής
Πρωί Παρασκευής γλυκό και πένθιμο
βροχούλα πρωινή που σιγοκλαίει
Κι αν ξύπνησε ο Μάρτης και σηκώθηκε
τη λέξη του ακόμα δεν τη λέει
Συμμάζεψε τα ρούχα από το πάτωμα
σπρώχνει την πόρτα σιγανά για να μην τρίξει
κατέβηκε τη σκάλα κι ούτε σκέφτηκε
πως ξέχασε την άνοιξη ν’ ανοίξει
Μισόγυμνα κλαράκια και μισάνθισαν
θ’ αντέξουν δε θ’ αντέξουνε το κρύο
έτσι όπως κι αυτός μόνο μισάγγιξε
σώμα ολάνθιστο, γυμνό, και γυναικείο.
Τραγουδάκι Δευτέρας
Συννεφιά της Δευτέρας
και το μέσα μου τέρας
μένει ξύπνιο όσο κοιμάσαι εσύ
Το ωραίο σου δέρμα
δίχως λόγια ως το τέρμα
και μετράμε μετράμε αυστηροί
Το σκληρό μας παιχνίδι
κάτι κόστισε ήδη
όμως δεν παραδίνομαι εγώ
Κάτι πρέπει να πνίξω
για να μη σου το δείξω
αφού μπήκαμε πια στο χορό.
*Μάγια Κορέν